Achtung!!!

Mykola Zerov (1890–1937) – ključova postatʹ v іstorіï nacіonalʹno-kulʹturnoho Renesansu 1920-ch rr. Lіteraturoznavecʹ, lіder «p’jatіrnoho hrona» poetіv-neoklasykіv, polemіst, blyskučyj perekladač, kyïvsʹkyj Zolotoust, čyje oratorsʹke mystectvo spravedlyvo vvažajetʹsja nepereveršenym, «žyve srіblo», za vyznačennjam druzіv, – use ce hranі odnіjeï tvorčoï osobystostі. «Povіstʹ pro Mykolu Zerova» Volodymyra Pančenka je doslіdžennjam іstorіï žyttja cіjeï nezvyčajnoï ljudyny. Pronyklyvyj analіz rіznych aspektіv tvorčostі Zerova pojednujetʹsja іz uvahoju do kulʹturnoho j suspіlʹno-polіtyčnoho kontekstu 1910–1930-ch rokіv, do lіteraturno-mystecʹkoho seredovyšča Kyjeva toho unіkalʹnoho času. Vedučy vіlʹnu vіd akademіčnych nadmіrnostej opovіdʹ, poklykanu aktualіzuvaty tradycіju «povіstі mynulych lіt», avtor orhanіčno vykorystovuje rіdkіsnі archіvnі materіaly, rarytetnі perіodyčnі vydannja і dokumenty. Joho «pošuky utračenoho času» – ce sproba maksymalʹno nablyzyty do nas podіï j oblyččja tych«rіzʹbjarіv», jakі, popry «pіdlі і skupі časy», prahly pіdnesty ukraïnsʹke chudožnje slovo na «spravžnі verchohіr’ja».