Achtung!!!

«Іvanovі Metušlyvomu bulo p’jatdesjat і vіn mav rak. Vіn sydіv na lavcі u parku, lysyj, mov buben, vysochlyj na trіsku, і pіdstavljav svoju počornіlu zbolenu škіru pіd sonce. Zmalіv, počuvavsja dytynoju…» Poruč sperečalosja molode podružžja. Vona chotіla do morja, vіn kazav «potіm», bo hrošі і spravy. Іvan ne strymavsja, pіdіjšov do sperečalʹnykіv і zavolav: «Potіm – to koly?». Zbenteženyj čolovіk, z Іvanovoho vyhljadu zbahnuvšy, ščo «potіm» može і ne nastaty, vіdpovіv: «Nynі». Usі heroï zbіrky opovіdanʹ čerez svoje «nynі» majstrujutʹ sobі «potіm». U kohosʹ vychodytʹ lehko j radіsno, hrajučysʹ; chtosʹ toruje šljach do mety bolem і napolehlyvіstju; dechto zdajetʹsja. Kožen heroj robytʹ svіj vybіr, darujučy čytačevі častynku svojeï unіkalʹnoï dolі.