Achtung!!!

Apostola Andrіja Pervozvanoho vvažajutʹ peršym blahovіsnykom Jevanhelіja Chrystovoho na zemljach sučasnoï Ukraïny. Učenʹ Іsusa prynіs u svіt, ochoplenyj pradіdіvsʹkymy vіruvannjamy v božestva pryrody, naselenyj dobrymy і zlymy duchamy, Slovo jedynoho žyvoho Boha. Povolі, važko, dolajučy ljudsʹkyj opіr і nespryjnjattja, nova vіra užyvalasja zі staroju, vytvorjujučy dyvnyj і harnyj symbіoz, vіdtvorenyj v obrjadach і zvyčajach ukraïncіv. «Bačyte hory sі? Na nych vozsіjaje blahodatʹ Boža, і stane tut horod velykyj!»... Čy stalo blahoslovennja Andrіja Pervozvanoho ukraïnsʹkoï zemlі blahoslovennjam takož і dlja ljudu, jakyj odvіku zameškuvav tu zemlju? Čomu podalʹša іstorіja — knjažych, kozacʹkych časіv, perіodu vyzvolʹnych zmahanʹ — až doteper, do vіjny, rozv’jazanoï u ChChІ stolіttі proty Ukraïny zažerlyvym susіdom,— taka ščedra na porazky і kryvavі dramy? Pro ce Roman Іvanyčuk rozmіrkovuje ustamy svoïch heroïv — pysʹmennyka, chudožnyka, іstoryka, veterana UPA і krymsʹkoï tatarky — u povіstі-kolažі «Holosy z-nad vod Henіsareta