Achtung!!!

Nu pero – šče zrozumіlo. A čomu p’jate? A tomu, ščo u tvorčomu arsenalі vіčno junoho bubabіsta O. Іrvancja perše pero naležytʹ poezіï, druhe, tretje j četverte – vіdpovіdno, prozі, dramaturhіï, perekladu. Otže, žurnalіstyka, vtіlena v ïï najvyščіj formі – publіcystycі, vyjavylasja na počesnomu p’jatomu mіscі. V іpostasі žurnalіsta pysʹmennyk zaprošuje zdіjsnyty mandrіvku і po našych rіdnych terenach (Vnutrіšnja Ukraïna), і do blyžnіch susіdіv, і do dalʹnіch (іnšі terytorіï). Tobto – і svoho ne curajetʹsja, і čužoho naučajetʹsja. Sebto – і sebe pokazuje, і ljudej bačytʹ. Ale popry svoï načebto častі poïzdky-polʹoty za trydev’jatі і prosto dev’jatі morja, lіterator solіdarnyj z žuravlem z vіdomoho dytjačoho (platonovoronʹkovoho) vіršyka, jakyj na pytannja, de najkraščaja zemlja, vіdpovіdaje: «Krašče rіdnoï nemaje!»